Andy Warhol (1928 – 1987) leefde zijn droom: hij wilde een ster worden en werd een ster. Als geen ander had hij door dat kunst de maatschappij kan veranderen en dat je de maatschappij kunt veranderen door de kunstwereld de veranderen. Hij wilde nieuwe kunstenaars, nieuwe kunst, nieuwe galerieën en nieuwe verzamelaars. The Factory was zijn werkplaats waar mensen van alle rangen en standen welkom waren. Hij veranderde de manier om kunst te maken door te gaan reproduceren. Zijn werkplaats was ingericht als een assembly line.
De 32 soepblikken zijn van buitengewone waarde: zij hebben Amerika losgemaakt van Europese ideeën en opvattingen over kunst. Met dit werk bevrijdde Warhol Amerika van het verleden en liet hij de toekomst zien. Een reactie op dit werk:
“It’s naked. It’s brutal. It’s who we are.”
Warhol had de wens om onderdeel te worden van de geschiedenis en had door dat dit kan door schoonheid achter te laten. Telkens weer onderzocht hij de relatie tussen roem en schoonheid en vroeg hij zich af wat de rol van faam in een massamaatschappij is. Hij verwerkte onder andere filmsterren in zijn werk en later maakte hij zelf films. Zijn films spelen met tijd. Hij laat het gebeuren; hij probeert de beelden niet te sturen. Voorbeelden zijn Kiss (1963), Sleep (1963) en Empire (1964).
Op 39-jarige leeftijd werd Warhol neergeschoten. Hij werd klinisch dood verklaard, maar kwam terug. Richard Avedor heeft indrukwekkende foto’s gemaakt van zijn littekens.
Na de schietpartij richtte Warhol zich meer op commerciële kunst. Kenmerkend voor hem is dat hij altijd bleef doorwerken, bleef experimenteren en bleef vernieuwen. Hiermee bracht hij kunst naar een hoger niveau. Hij was een genie. Wie meer wil weten over Warhol raad ik deze prachtige documentaire van 3 uur en 45 minuten aan.
Martijn Jeroen van der Linden 