Gisteren schreef ik een blog waarin ik mijzelf afvroeg of de hedendaagse kunst verdwijnt indien het geloof in de markt en het geld sterft. Ik denk van niet. De kunst zal zich revancheren en in het tijdperk na het marktimperialisme in het dagelijks leven worden geïntegreerd. Indien de kunst de ketens van het geld van zichzelf af weet te werpen zal zij bloeien als nooit te voren en op veel meer plaatsen opduiken. Deze quote van Michel Foucault uit een interview met Paul Rabinov (1984) beschrijft waar de kansen liggen:
“Wat mij opvalt, is dat kunst in onze samenleving iets geworden is wat met voorwerpen te maken heeft, en niet met mensen of met het leven. Kunst is een specialiteit van experts die men kunstenaars noemt. Maar waarom zou niet iedereen een kunstwerk van zijn leven kunnen maken? Waarom is die lamp, dit huis wel een kunstwerk en mijn leven niet?”
Laten we onze inspiratie vinden in Foucault en van onze levens kunstwerken maken. Laten we de grauwe tijd van kille cijfers, business cases, cash flows en renteverplichtingen achter ons laten. Laten we deze kans omarmen. Laten we kunst toepassen op onze levens. In Essais (1580) schrijft Michel de Montaigne;
“Mon métier et mon art c’est vivre.”
Ofwel, leven is mijn ambacht en mijn kunst. Wat een magnifieke les. Bedankt Michel.
Martijn Jeroen van der Linden 