Gisteren maakte ik mijn televisiedebuut op SBS6 (ongeveer 15 seconden…). Het onderwerp: ruilen. Ruilen is booming business. Het blijkt dat economie ook bedreven kan worden zonder geld. Simpelweg door goederen en diensten te ruilen. Een jaar geleden sprak ik met de Finse oprichter van Netcycler. Hij stelde dat de meeste mensen geen spaargeld hebben, maar wel veel waarde in hun kasten, op hun zolders en in hun schuren. Het motto van het bedrijf is dan ook:
“Use the things you already own as your currency: offer the items you do not need anymore to others and browse & wish for items you want.”
Netcycler is actief in Finland, Duitsland en UK. Des te meer mensen meedoen, des te eenvoudiger het is vraag en aanbod te matchen. In Nederland bestaan ook steeds meer peer-to-peer initiatieven. Zo hebben wij inmiddels wehelpen.nl, peerby.com en 60 LETS-kringen. Tevens worden er steeds meer ruilbeursen georganiseerd waar mensen en bedrijven met gesloten portemonnee zaken doen, zie bijvoorbeeld de evenementen van Mediamatic. Ook wordt onvoorwaardelijk geven en samen leven gepromoot, zie GEEFeconomie.
Grunberg stelde afgelopen weekend in de Volkskrant dat koopkrachtfundamentalisten geloven in een verzinsel. Dat klopt. Koopkracht is slechts een van de vele manieren waarop mensen met elkaar economie kunnen bedrijven. Koopkracht zegt niets over mijn behoeftebevrediging en al helemaal niet over het geluk in mijn leven. Politici en economen die zich anno 2012 nog steeds focussen op koopkracht slaan de plank mis. Grunberg concludeert dat de koopkrachtcultuur een achterlijke cultuur is. Ook dat klopt. Er is genoeg in Nederland; we hebben eerder teveel gebouwen, auto’s, fietsen, stoelen, tafels, kleren, dan te weinig. Onze huizen puilen uit. Ons land is helemaal volgebouwd. We hoeven niet langer te kopen, we kunnen beter gaan delen, ruilen, repareren en hergebruiken.
Martijn Jeroen van der Linden 