Requiem For The American Dream

Afgelopen vrijdagavond was ik uitgenodigd door TransitieCinema en Duurzaam Den Haag om de documentaire Requiem For The American Dream te kijken en na afloop commentaar te geven, vragen uit de zaal te beantwoorden en deel te nemen aan groepsdiscussies. Een geslaagde avond omdat de film een ijzersterke analyse is en veel van de aanwezigen actief participeerden in de zoektocht naar oplossingen.

Centraal in Requiem For The American Dream staan interviews met Noam Chomsky. Chomksy is taalkundige, filosoof, politiek activist, en inmiddels 87 jaar oud. Door zijn ervaring en leeftijd is Requiem For The American Dream een soort getuigenverslag. Chomsky begon bijna 50 jaar geleden met aandacht vragen voor stijgende ongelijkheid en machtsconcentratie in de V.S., en heeft dit sindsdien voortdurend gedaan. Bovendien kan deze intellectueel als geen ander extreem helder analyseren en redeneren.

Chomsky benoemt “ten principles of concentration of wealth and power” waaronder het verminderen van democratie, het ontwikkelen van ideologie, het herontwerpen van de economie (van productie naar financiële markten en offshoring), het verlagen van belasting op winsten en dividenden, en het afbreken van sociale voorzieningen. Door middel van voorbeelden wordt uitgelegd hoe de achterliggende dynamiek werkt en hoe stijgende ongelijkheid en machtsconcentratie elkaar versterken. Ondanks dat Requiem For The American Dream gaat over de V.S. is de documentaire ook interessant voor Europeanen. Europa heeft zich namelijk, weliswaar in iets afgezwakte vorm, in dezelfde richting ontwikkeld.

Alhoewel Chomksy’s analyse genadeloos is, benadrukt hij ook dat “freedom om speech” nog steeds zeer groot is in de V.S. Dit is een belangrijke les. Ook in Europa leven wij nog steeds in een vrije maatschappij. Dit betekent dat indien mensen zich massaal schalen achter veranderingsvoorstellen verandering wel degelijk gerealiseerd kan worden. Dit vraagt echter wel om actieve participatie. Requiem For The American Dream toont enkele inspirerende voorbeelden uit de democratiseringsgolf van de 1950s en 1960s. Kortom, massaal kijken dus!

 

 

Can civilisation survive really existing capitalism?

This is a great talk by Noam Chomsky. At the age of 84 his statements are still radical, clear and justified. Our current system is not a democracy, but a plutocracy. Market fundamentalism, too big too fail and the threat of an environmental crash do still exist. We didn’t change the system and didn’t solve the main problems. It’s a privilege to listen to this wise man. His knowledge and his wisdom are rare. It’s a must see for anyone who wants to learn. Much better than TV.

De Nederlandse televisie

The Chomsky-Foucault debate vond in 1971 plaats. Waar? In Nederland. Op de Nederlandse televisie werd het uitgezonden. Het is een debat waarin de kunst van het spreken wordt beoefend. Beide heren betogen vanuit een verschillende gezichtspunt over de menselijke natuur. Ik raad het iedereen aan om te kijken. Deze blog wil ik echter niet aan de inhoud van dit debat wijden, maar aan het verschil tussen televisie nu en in 1971. Naar mijn mening komt de hedendaagse televisie niet in de buurt van dit niveau; het lijkt erop dat ons intellectuele vermogen de afgelopen 41 jaar is gedaald. Het is alsof wij minder slim, minder wijs, minder intelligent zijn geworden. Met pijn en moeite kan ik Chomsky en Foucault volgen… En dit is niet vreemd als ik er even over nadenk. Anno 2012 worden ons non-stop programma’s als de DWDD, Pauw&Witteman, Shownieuws en RTL Boulevard voorgeschoteld. Allemaal vluchtige programma’s waar moeilijke en complexe vraagstukken worden ontweken en korte antwoorden met eenvoudige woorden verplicht zijn. En omdat wij steeds meer uren naar dit soort televisieprogramma’s kijken, dreigt ons intellectueel vermogen nog verder te dalen. Het is een vicieuze cirkel. Het is zaak deze cirkel om te draaien, maar daarvoor moeten we de oorzaak begrijpen. Is de oorzaak vercommercialisering? Geld? Nihilisme? Of de wil van de massa? Het zou goed zijn hierover met elkaar van gedachten te wisselen. Wat denkt u?

The Power Principle

Soms ben ik verbaasd door mijn gebrekkige kennis. Dit gebeurde ook toen ik deze drie documentaires bekeek.

Wist u bijvoorbeeld dat de VS elk jaar meer geld aan het leger besteed, zelfs na de val van de Sovjet-Unie? Kent u de geschiedenis van Guatemala, Chili, Congo, Haïti en Grenada? Kent u The Domino Theory? Weet u wat anarchie van oorsprong inhoudt? Wat imperialisme exact is? Kent u de held Vasali Arkhipov?

Nee, dan moet u zeker kijken. Deze serie zit vol met historische feiten. De beeldkwaliteit kan beter, maar de inhoud is goed. Het blijkt wederom dat de waarheid een proces in wording is. Meerdere meningen (of visies) de waarheid sterker maken, maar zoals de Dalai Lama zegt:

 “The ultimate authority must always rest with the individual’s own reason and critical analysis.”

Dus bekijk deze reeks en oordeel zelf.

Doorgaan met het lezen van “The Power Principle”