In mijn vorige blog verwees ik naar een working paper van het IMF. Dit paper met de titel The Chicago Plan Revisited is een aanrader om te lezen. Een aantal passages zijn zeer technisch en lastig; hoofdstuk I, II en VIII zijn daarentegen goed te lezen. Een paar belangrijke punten zal ik in dit blog aanstippen. De schrijvers, Benes en Kumhof, stellen dat zij bewijs hebben gevonden voor de voordelen van 100% full reserve banking die Irving Fisher (1936) claimde. Fisher stelde dat het splitsen van de monetaire en kredietfunctie van het banksysteem en het 100% dekken van deposito’s vier voordelen zou opleveren:
(1) Veel betere controle over een belangrijke bron van conjunctuurschommelingen, te weten plotselinge verhogingen en inkrimpingen van bankkrediet.
(2) Volledige eliminatie van bank runs.
(3) Drastische verlaging van de (netto) publieke schuld.
(4) Drastische verlaging van de private schuld, omdat geldcreatie niet langer tegelijkertijd schuldcreatie vereist.
Ook concluderen de schrijvers dat geen van deze voordelen ten koste gaat van de kernfuncties van het private financiële systeem. Nog steeds zullen private financiële instellingen een belangrijke rol spelen in onder andere het betalingsverkeer en het efficiënt alloceren van kapitaal aan de meest productieve doeleinden. Ofwel, er is een stabieler geldsysteem mogelijk en banken kunnen blijven bestaan. Vreemd genoeg wordt full reserve banking nauwelijks besproken. Dit komt, omdat de vele politici en economen de achtergrond en de kern van het geldsysteem – geldcreatie – niet begrijpen. De schrijvers halen monetair historicus De la Mar aan om het gebrek aan historische kennis duidelijk te maken:
“As a rule political economists do not take the trouble to study the history of money; it is much easier to imagine it and to deduce the principles of this imaginary knowledge.”
Over geldcreatie staat in dit paper onder andere dit:
“A realistic model needs to reflect the fact that under the present system banks do not have to wait for depositors to appear and make funds available before they can on-lend, or intermediate, those funds. Rather, they create their own
funds, deposits, in the act of lending.”
En:
“When banks make loans, they create additional deposits for those that have borrowed the money.”
Zolang velen niet weten dat commerciële banken een monopolie hebben op geldcreatie en dus bepalen hoeveel geld er beschikbaar is, is de crisis niet op te lossen. Het is mogelijk schuldenvrij en rentevrij geld in omloop te brengen; we moeten alleen wel weten dat dit een alternatief is. We zullen de verschillende alternatieven moeten bestuderen en een keuze moeten maken. Lees The Chicago Plan Revisited dus. Het kan anders. Het kan beter.
Momenteel ben ik een langer stuk over het democratiseren van de geldcreatie aan het afronden. Dit zal ik binnenkort publiceren.
Martijn Jeroen van der Linden 
Begrijp ik het goed dat het IMF hier monetaire hervorming voorstelt? Het IMF is toch een instituut dat nauw verweven is met het Centrale Bank monopolie? Het IMF zou dit dan toch eerder verdedigen dan dat zij serieus een alternatief gaan voorstellen?
Dit betreft een publicatie van het IMF onderzoeksinstituut en is een working paper dus geen “officieel” document. Kumhof trekt wel de wereld rond om dit te promoten. Zie oa deze sheets bij Bank of England:
http://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&ved=0CDAQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.bankofengland.co.uk%2Fresearch%2FDocuments%2Fccbs%2FWorkshop2013%2FPresentation_Kumhof.pdf&ei=FTBrU6LmHs7SPMCHgfgJ&usg=AFQjCNGBRuCxpRoYL4DCZHLUKEu71NMzhw&bvm=bv.66330100,d.ZWU&cad=rja
Groet
Martijn